\documentclass[a4paper,12pt]{article}
\usepackage{amsmath}
\usepackage{amssymb}
\usepackage[polish]{babel}
\usepackage{polski}
\usepackage[utf8]{inputenc}
\usepackage{indentfirst}
\usepackage{geometry}
\usepackage{array}
\usepackage[pdftex]{color,graphicx}
\usepackage{subfigure}
\usepackage{afterpage}
\usepackage{setspace}
\usepackage{color}
\usepackage{wrapfig}
\usepackage{listings}
\usepackage{datetime}

\renewcommand{\onehalfspacing}{\setstretch{1.6}}

\geometry{tmargin=2.5cm,bmargin=2.5cm,lmargin=2.5cm,rmargin=2.5cm}
\setlength{\parindent}{1cm}
\setlength{\parskip}{0mm}

\newenvironment{lista}{
\begin{itemize}
  \setlength{\itemsep}{1pt}
  \setlength{\parskip}{0pt}
  \setlength{\parsep}{0pt}
}{\end{itemize}}

\newcommand{\linia}{\rule{\linewidth}{0.4mm}}

\definecolor{lbcolor}{rgb}{0.95,0.95,0.95}
\lstset{
    backgroundcolor=\color{lbcolor},
    tabsize=4,
  language=C++,
  captionpos=b,
  tabsize=3,
  frame=lines,
  numbers=left,
  numberstyle=\tiny,
  numbersep=5pt,
  breaklines=true,
  showstringspaces=false,
  basicstyle=\footnotesize,
  identifierstyle=\color{magenta},
  keywordstyle=\color[rgb]{0,0,1},
  commentstyle=\color{Darkgreen},
  stringstyle=\color{red}
  }

\begin{document}

\noindent
\begin{tabular}{|c|p{11cm}|c|} \hline 
Grupa 1? & Piotr Dergun, Dominik Waśko & \ddmmyyyydate\today \tabularnewline
\hline 
\end{tabular}


\section*{Zadanie 1 - Macierze OMP}

Celem zadania jest obliczenie iloczynu dwóch macierzy prostokątnych na konkretnej liczbie wątków (dane te podane jako parametry programu). Istotą problemu są trzy pętle, których złożoność obliczeniowa jest O($n^3$)

\begin{lstlisting}
	#pragma omp parallel for default(none) shared(A, B, C) firstprivate(rozmiar)private(i, j)
	for (i=0; i<rozmiar; ++i) 
		for (j=0; j<rozmiar; ++j)
		{
			C[i][j] = 0;
			for (long k=0; k<rozmiar; ++k)
				C[i][j] += A[i][k]*B[k][j];
		}	
\end{lstlisting}

Zmienna \textit{i} ma za zadanie przechodzić po wierszach macierzy wyjściowej, a zmienna \textit{j} - jej kolumnach. Za przemnażanie wszystkich elementów z wektora macierzy A (po wierszach) i wektora macierzy B (po kolumnach) odpowiedzialna jest wewnętrzna pętla.

(wyjaśnić dyrektywy pragma - jaki wpływ na zrównoleglenie)

Program został skompilowany i uruchomiony z następującymi parametrami: macierz 1000x1000, ilość wątków 1-15, dla każdego wątku wykonano 10 powtórzeń. Z otrzymanych wyników obliczono przyspieszenie oraz średni czas liczenia macierzy. Poniżej przedstawione są wykresy zależności czasu obliczeń oraz przyspieszenia od ilości wątków.

\begin{figure}[!hbp]
	\centering
  \includegraphics[width=0.7\textwidth]{dane/wykres.eps}
  \caption{Profesjonalna prosta czerwona kreska z kropkami}
\end{figure}

\begin{wrapfigure}{r}{0.5\textwidth}
  \vspace{-20pt}
  \begin{center}
  \includegraphics[width=0.45\textwidth]{dane/pomiar.pdf}
  \end{center}
  \vspace{-20pt}
  \caption{Krzywa niebieska kreska}
  \vspace{-10pt}
\end{wrapfigure}


W celu ułatwienia pracy Prowadzącemu warto wykresy podpisać, aby Prowadzący omyłkowo nie przyjął, że dany wykres przedstawia średnią miesięczną temperaturę w Bangladeszu na przełomie lat 1975-1982, ponieważ taki wykres byłby nieodpowiedni, przez co sprawozdanie byłoby niezaliczone. Łatwo zauważyć, że każdy wykres w przestrzeni 2D posiada dwie osie i z grzeczności należy je opisać. Osie posiadają jednostki, które też warto przytoczyć.

Czasem w sprawozdaniu warto przytoczyć kilka zalet danego rozwiązania i wypisać je jako lista:
\begin{lista}
 \item Pierwszą zaletą jest to, że jest.
 \item Druga zaleta jest również obecna.
 \item Trzecia zaleta jest już troche naciągana.
 \item Czwarta zaleta jest wadą, czyli zaletą ujemną.
\end{lista}

Jeśli zaszłaby konieczność zestawienia danych wartości w tabeli to również jest taka możliwość.

\begin{table}[!hbp]
\centering
\begin{tabular}{|p{5cm}|c|}
\hline 
Zalety & Wady \tabularnewline
\hline 
 Ładne, kolorowe & Brak\tabularnewline
 Szybkie, działające & Brak\tabularnewline
\hline
\end{tabular}
\caption{Podpis bardzo wartoścowej tabeli z danymi}
\end{table}


W sprawozdaniu muszą znaleźć się wnioski. Wnioski stanowią przesłankę, o tym iż osoba je pisząca, która ubiega się o tytuł magistra inżyniera, wie co robi. Osoba taka często jest w stanie określić czemu miało służyć dane ćwiczenie, a także ocenić w jakim stopniu udało się rozwiązać dane zagadnienie i gdzie napotkano problemy.

\end{document}